Πρέπει τελικά να αναβαθμίζουμε πάντα στην τελευταία έκδοση ενός προγράμματος;

Αν κάτι κάνει ξεχωριστό το σύγχρονο λογισμικό, είναι η συχνότητα αναβάθμισής του. Οι εποχές που κάθε νεότερη έκδοση ερχόταν σε CD/DVD (για να μην πω δισκέτα) έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Τη σήμερον ημέρα, τα «patches» έρχονται σε μορφή χιονοστιβάδας μέσω του Internet. Μοιάζει λες και κάποιες εφαρμογές δε μπορούν να περάσουν κάποιες μέρες χωρίς να εμφανιστεί νεότερη αναβάθμισή τους που όλο και κάτι διορθώνει. Και από την άλλη, αν κάποιες δεν εμφανίζουν συχνά «updates», θα σκεφτούμε ότι οι δημιουργοί τους «αναπαύονται στις δάφνες τους».

Και πάλι όμως, εις πείσμα της ευκολίας με την οποία αναβαθμίζονται τα πάντα, δεν είναι αναγκαία αλήθεια ότι, το νεότερο λογισμικό θα είναι και το καλύτερο. Οι νέοι οδηγοί Crimson της AMD, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Οι χρήστες με χαρά αναβάθμισαν στη νεότερη έκδοση με την ελπίδα καλύτερης ακόμη απόδοσης στις κάρτες γραφικών τους. Αλλά αρκετοί από αυτούς αντιμετώπισαν προβλήματα στα γραφικά και υπερθερμαινόμενες GPU, λόγω ενός bug που επηρέαζε την ταχύτητα του ανεμιστήρα.

Παρόλο που οι αναβαθμίσεις έχουν γίνει «ψωμοτύρι» πια λόγω ευκολίας δημιουργίας αλλά και διάθεσης προς τους χρήστες, σπάνια είναι απαραίτητες. Υπάρχουν περιπτώσεις που πρέπει να γίνει η αναβάθμιση γιατί αλλιώς δε θα έχουμε νεότερα και χρήσιμα χαρακτηριστικά και λειτουργίες, αλλά συχνότατα δεν είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο. Έτσι λοιπόν έρχεται το εύλογο ερώτημα – είναι απαραίτητο τελικά να αναβαθμίζουμε πάντοτε στην τελευταία έκδοση ενός προγράμματος;

Σίγουρα κάποιοι θα απαντήσουν με ένα εμφατικό «Ναι!». Πολλές εταιρίες έχουν εκμεταλλευτεί αυτή την επιθυμία των χρηστών να έχουν πάντα το νεότερο. Ίσως νιώθουμε ευχάριστα επειδή έχουμε συχνά κάποιο μήνυμα ότι όλο και κάτι θέλει αναβάθμιση (μήπως έχουμε ανάγκη επικοινωνίας;). Ίσως πάλι, με την ταχύτητα που εμφανίζονται νεότερες συσκευές, θέλουμε να εμφανίζεται και το αντίστοιχο λογισμικό.

See also: Οι Χάρτες της Apple αναβαθμίζονται

Η χρήση των … χρηστών σαν δοκιμαστήρια

Το γνωστό, σε όλους μας πια, πρόγραμμα Windows Insider είναι το τέλειο παράδειγμα του τι σημαίνει η παραπάνω επικεφαλίδα. Η Microsoft κατάφερε να εξασφαλίσει ένα εκατομμύριο δοκιμαστές beta για τα Windows 10 χωρίς να πληρώσει δεκάρα. Τα παλιότερα χρόνια, τέτοιες διαδικασίες γίνονταν από τους ίδιους τους υπαλλήλους μια εταιρίας, κάποια τρίτη εταιρία ή – στη χειρότερη – από τους φίλους και συγγενείς του δημιουργού της εφαρμογής. Και όλες αυτές οι λύσεις στοίχιζαν λίγο ή πολύ.

Η χρήση των οπαδών ως …δοκιμαστών είναι καλή ιδέα, θεωρητικά. Οι οπαδοί λαμβάνουν το λογισμικό πρώτοι και η εταιρία δέχεται δωρεάν «feedback». Όμως ταυτόχρονα θέτει σε κίνδυνο τους πιο πιστούς οπαδούς της, ζητώντας τους να αντιμετωπίσουν τα πιο καταστροφικά λάθη της.

Κάποιες από τις τελευταίες εκδόσεις των Windows 10 μόνο τέλειες δεν ήταν. Η πιο πρόσφατη που παρουσιάστηκε το Νοέμβριο, χρειάστηκε να ανακλιθεί λόγω ενός bug που έκανε επαναφορά σε εργοστασιακά δεδομένα των ρυθμίσεων ιδιωτικότητας ενός χρήστη, εν αγνοία του. Το πρόβλημα – που ήταν πολύ σοβαρό – είναι ο λόγος που κάποιες εταιρίες, άτομα ή κυβερνητικές υπηρεσίες, αποφεύγουν τις τελευταίες αναβαθμίσεις ιδιαίτερα σε λειτουργικά συστήματα. Και καθώς οι ανάγκες ενός χρήστη (ή ομάδας χρηστών) συγκεκριμενοποιούνται για κάποια εργασία, τόσο περισσότερο οι γρήγορες αναβαθμίσεις αποφεύγονται, προκειμένου να μη διαταραχθεί η εύρυθμη λειτουργία του συστήματός τους.

Το παλιότερο μπορεί να είναι καλύτερο, ή τουλάχιστον αναγκαίο

Το Αμερικάνικο Ναυτικό ξοδεύει εκατομμύρια δολάρια για να έχει υποστήριξη από τη Microsoft για τα χιλιάδες μηχανήματά του, που συνεχίζουν να τρέχουν Windows ΧΡ. Γιατί συνεχίζουν να έχουν ένα λειτουργικό που είναι σχεδόν 15 χρόνια παλιό;

Για τους ίδιους λόγους, ένα bug σε σύστημα Windows 3.1(!) προκάλεσε το κλείσιμο ενός ολόκληρου αεροδρομίου στη Γαλλία τον περασμένο μήνα και για παρόμοιους λόγους, υπάρχουν εταιρίες που έχουν μηχανήματα που χρησιμοποιούν ακόμη δισκέτες. Ήταν συχνό φαινόμενο παλαιότερα, να δημιουργείται κάποια τεχνολογία με το σκεπτικό να χρησιμοποιείται για δεκαετίες αναλλοίωτη. Έτσι, δεν υπήρχαν αναβαθμίσεις και οι όποιες αναβαθμίσεις απειλούσαν την κατάρρευση του συστήματος ή την αναστολή συγκεκριμένων απαραίτητων λειτουργιών του.

Δετέ ακόμη: Τα Windows 3.1 θέτουν εκτός λειτουργίας αεροδρόμιο στη Γαλλία

Δεν είναι όμως οι εταιρίες μόνο που έχουν λόγους να μένουν στο παρελθόν. Ο συγγραφέας της σειράς «A Song of Ice and Fire» (γνωστότερης ως Game of Thrones), George R.R. Martin, εξακολουθεί να χρησιμοποιεί ένα αρχαίο μηχάνημα με το λειτουργικό DOS(!) που είναι εντελώς αποσυνδεδεμένο από το Internet (φυσικά δε θα μπορούσε να είναι συνδεδεμένο και να ήθελε). Και μάλιστα χρησιμοποιεί ακόμη τον επεξεργαστή κειμένου WordStar 4.0 του ’80 για να γράφει τα πάντα.

Γιατί; Γιατί έχει αυτά που χρειάζεται και δεν τον αποσπά με το να έχει λειτουργίες και «μπλιμπλίκια» που δεν χρειάζεται. «Κάνει όλα όσα θέλω να κάνει ένας επεξεργαστής κειμένου και τίποτε περισσότερο», είπε σε πρόσφατη συνέντευξή του. Και βέβαια, λόγω παλαιότητας και μη σύνδεσης με τον έξω κόσμο έχει και τη μεγαλύτερη ασφάλεια επίσης.

Δε χρειάζεται να ανησυχεί μήπως ο αυτόματος διορθωτής προσπαθεί να του διορθώσει «λάθη», κάτι που είναι εξοργιστικά κουραστικό όταν γράφεις ονόματα όπως Daenerys Targaryen και Joffrey Baratheon. Πολλές φορές μάλιστα, οι συγγραφείς δημιουργούν δικές τους λέξεις και ορολογία. Ούτε χρειάζεται να ανησυχεί για ιούς και χάκερ που θα ήθελαν να κλέψουν τα γραπτά του.

Όσοι ενδιαφέρεστε, δείτε τη συνέντευξη.

Ίσως φαντάζει υπερβολικός, αλλά είναι κάτι που πολλοί επαγγελματίες το σκέφτονται όταν έχουν ένα σύστημα που κάνει τη δουλειά τους χωρίς προβλήματα. Αν και είναι ενδιαφέρον να είσαι πάντα πρωτοπόρος με την τελευταία τεχνολογία, δεν παύεις να είσαι πάντα αυτός που θα δοκιμάσει και θα υποφέρει με τις παιδικές της ασθένειες. Και τα οφέλη μπορεί να είναι πολύ μικρά όταν μιλάμε για νεοτερισμούς.

See also: SOS – αεροδρόμιο καλεί iPhone 6 Plus!

Κι ένας λόγος για τους δημιουργούς

Δεν είναι μόνο ευθύνη των χρηστών να εγκαθιστούν λογισμικό και αναβαθμίσεις που θα γνωρίζουν πως δε θα βλάψουν τη σταθερότητα και καλή λειτουργία τους συστήματός τους. Είναι περισσότερο ευθύνη των δημιουργών του λογισμικού. Ο έλεγχος ποιότητας και η έρευνα αγοράς για τις πραγματικές ανάγκες των χρηστών, έχουν αντικατασταθεί από τη φρενίτιδα της συνεχούς αναβάθμισης λογισμικού για – συχνά – αστείους λόγους. Κι αυτό βάζει τους χρήστες σε κίνδυνο.

Δε σημαίνει πως θα ήταν καλύτερα να είχαμε μείνει στο DOS και τις δισκέτες 5,25΄΄, αλλά είναι σημαντικό πια να μπει ένα φρένο στην τρέλα των αναβαθμίσεων. Η δυνατότητα να αλλάζεις λογισμικό που το χρησιμοποιούν εκατομμύρια χρήστες σε λίγα λεπτά – όπως γίνεται π.χ. με τα Windows – είναι μια τεράστια ευθύνη. Και πρέπει έτσι να αντιμετωπίζεται. Και επίσης να αναγνωρίζεται ότι αυτοί που δεν «πηδάνε στο τελευταίο τρένο» της νεότερης αναβάθμισης δεν είναι κατ’ ανάγκην τεχνοφοβικοί. Οι αναβαθμίσεις -ειδικά σε κρίσιμο λογισμικό – πρέπει να αντιμετωπίζονται με κάποιο σκεπτικισμό.

from Elichord