Intel RealSense 3D: Η κάμερα που σε νιώθει
Η καινούρια τεχνολογία 3D της Intel προχωράει την αναγνώριση προσώπων ένα βήμα παραπέρα.
“Απλά ανάσαινε“, είπε η Erin, καθώς ο στατικός γέμιζε την οθόνη:
“Ίσως ήταν ο επιπλέον καφές που είχα πιει, ή απλά το άγχος καθώς δοκίμαζα για πρώτη φορά αυτό το παιχνίδι μπροστά στους δημιουργούς του, αλλά η καρδιά μου βροντοχτυπούσε. Και το παιχνίδι το γνώριζε.Παρακολουθώντας το σφυγμό μου με την τεχνολογία της κάμερας RealSense, της Intel, το Nevermind δεν ανταποκρίνεται απλά στις κινήσεις των χεριών μου, αλλά και στα ίδια μου τα συναισθήματα. Αυτό που βλέπω είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από τη συνήθη αναγνώριση χειρονομιών που γνώριζα μέχρι τώρα. Παίρνω βαθιά ανάσα και συνεχίζω.”
Αν δεν γνωρίζετε περί τίνος πρόκειται, η Intel RealSense 3D, είναι μια κάμερα σαν την Kinect της Microsoft, αλλά με μικρότερη εμβέλεια και πολύ μεγαλύτερη ανάλυση και τοποθετείται με την κατάλληλη βάση σε ένα laptop όπως μια κλασική κάμερα. Εκεί που η Kinect “βλέπει” ολόκληρο το δωμάτιο, η RealSense έχει ζωτική εμβέλεια περίπου ενός μέτρου, αλλά με πολύ μεγαλύτερη ανάλυση και ανταπόκριση μέσα σ’ αυτό τον περιορισμένο χώρο.
Οι προγραμματιστές μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη RealSense για αναγνώριση προσώπου, παρακολούθηση κινήσεων και ακόμη και αναγνώριση συναισθημάτων! Και αυτές είναι απλά οι έτοιμες και εξ’ ορισμού δυνατότητές της. Οι πιο επινοητικοί, μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα δεδομένα της για σχεδόν τα πάντα, ανοίγοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο δυνατότητες που μέχρι τώρα ήταν στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.
Σε επίδειξη που έγινε από την Intel σε ένα event για δοκιμή παιχνιδιών με τη νέα τεχνολογία της, RealSense, ενώ σε κάποια οι ομοιότητες με τη Microsoft Kinect και το Nintendo Wii ήταν εμφανείς, σε κάποια άλλα τα όρια των δυνατοτήτων ξεπεράστηκαν κατά πολύ πιέζοντας το παιχνίδι στα άκρα και δείχνοντας την πραγματική επανάσταση που θα φέρει η τεχνολογία αυτή.
Απλά χρειάζεσαι ένα σώμα
Το Lego Portal Racers είναι ένα παιχνίδι ατέλειωτης κούρσας κατά τον τύπο του Temple Run ή του Subway Surfers. Τρέχετε σε ατέλειωτες πίστες, μέσα σε διάφορους Lego-κόσμους , μαζεύοντας πόντους και δώρα, όσο πιο πολύ αντέχετε πριν συντριβείτε. Γέρνοντας το κεφάλι σας δεξιά-αριστερά στρίβετε και καθοδηγείτε το χαρακτήρα σας, τόσο απλά.
Το Madagascar: Move it! είναι παρόμοια απλό και προσβάσιμο στα παιδιά. Παρουσιάζει τον λεμούριο από την ομώνυμη ταινία να χορεύει με απλές ρυθμικές κινήσεις των χεριών μας αυξάνοντας την ταχύτητα και την πολυπλοκότητα των κινήσεων καθώς ανεβαίνουμε επίπεδα.
Η “ομορφιά” ενός τέτοιου μέσου είναι ότι δεν απευθύνεται σε “μανιακούς” και “φρικιά” των υπολογιστών ή των παιχνιδιών, αλλά είναι φιλικά προς τον απλό, “άσχετο” κόσμο. Αυτός είναι και ο λόγος που το Wii κέρδισε τόσο κόσμο που δεν είχε σχέση με τα παιχνίδια. Δεν υπήρχε ανάγκη να μάθουν το χειρισμό παράξενων χειριστηρίων ή να απομνημονεύσουν πολύπλοκους συνδυασμούς σε πληκτρολόγια και ποντίκια.
Σε τελική ανάλυση δεν υπάρχει καν ανάγκη εκμάθησης του χειρισμού γιατί όλα γίνονται με φυσικές κινήσεις των χεριών, του κεφαλιού και γενικά του σώματος. Απλά χρειάζεσαι ένα σώμα. Και με το RealSense, πηγαίνουμε ένα βήμα (ή πολλά) πιο πέρα καθώς κόβουμε εντελώς την ανάγκη για μια συσκευή εισόδου και την αντικαθιστούμε με τον εαυτό μας.
Το μέλλον είναι τα laser
Το Laserlife απευθύνεται σε κάπως μεγαλύτερους, αλλά και πάλι εστιάζεται στην ευκολία πρόσβασης. Είστε μια μυστηριώδης εξωγήινη οντότητα που αντιπροσωπεύεται από μια δέσμη laser, και πέφτει πάνω στο πτώμα ενός αστροναύτη που παρασύρεται στο διάστημα. Χρησιμοποιώντας την ανεπτυγμένη τεχνολογία σας, μαζεύετε κομμάτια από τη μνήμη του αστροναύτη προκειμένου να κατανοήσετε ποιος ή τι ήταν. Κάθε τμήμα μνήμης είναι κι ένα επίπεδο όπου μαζεύετε, ανασχηματίζετε και επιστρέφετε τη μνήμη στη θέση της.
Οι διαφορετικές φάσεις απαιτούν διαφορετικές κινήσεις για τον έλεγχο του παιχνιδιού, όπως το να αρπάξετε λαμπερούς αιωρούμενους κρυστάλλους ή να μετακινείτε ελαφρά τα δάχτυλά σας προκειμένου να καθοδηγήσετε τη δέσμη του laser να περάσει μέσα από φωτεινές πύλες, όλα σε συγχρονισμό με τη μουσική.
Γι’ άλλη μια φορά με αίσθημα
Αν και είναι δύσκολο να επιτευχθεί το αίσθημα του φόβου και της ανησυχίας που παράγει ένα θρίλερ, καθώς στέκεσαι σε μια αίθουσα ξενοδοχείου για μια παρουσίαση, το αποτέλεσμα ήταν, ωστόσο, εντυπωσιακό. Η σχεδιάστρια Erin Reynolds σχεδίασε αρχικά το Nevermind σαν ένα πρότζεκτ που θα έδειχνε πώς μπορούν τα παιχνίδια να βοηθήσουν τους ανθρώπους. Παρέχοντας, άμεση ανταπόκριση στο πώς το σώμα επηρεάζεται από το άγχος, οι παίκτες μπορούν να αναπτύξουν μεθόδους για να το ελέγξουν.
“Αν καταφέρουμε να κάνουμε τους ανθρώπους να πλησιάσουν λίγο περισσότερο τον εαυτό τους, το θεωρώ αυτό ως νίκη.” είπε η Reynolds. Παρόλο που το παιχνίδι αναπτύχθηκε ώστε να διαβάζει το σφυγμό μόνο, η Reynolds ελπίζει ότι θα μπορέσει να να χρησιμοποιήσει όλα τα βιομετρικά δεδομένα που μπορεί να χρησιμοποιήσει η τεχνολογία RealSense. Μια ιδέα είναι, ένα παιχνίδι που, καθώς διαβάζει τα βιομετρικά δεδομένα μας και τις αντιδράσεις μας, αλλάζει τον τρόπο που ανταποκρίνεται σε μας και αυξάνει ή ελαττώνει τη δυσκολία του.
Αν και δεν είναι ακόμη στην τελειωτική του μορφή, το Nevermind είναι η πιο ενδιαφέρουσα πρόταση, γιατί εκμεταλλεύεται μηχανισμούς που μέχρι σήμερα ήταν αδύνατον να χρησιμοποιηθούν.
Εκεί που οι άλλοι χρησιμοποιούν απλά τις κινήσεις του σώματος για τον έλεγχο του παιχνιδιού, – το να στρίβεις ένα διαστημόπλοιο με μια κίνηση του χεριού είναι απλά ένα “κολπάκι” κι όχι κάτι επαναστατικό – ένα παιχνίδι όμως που αντιδρά στα συναισθήματά μας, ανοίγει ένα εντελώς καινούριο κόσμο στον τρόπο επικοινωνίας μας με τη “μηχανή”, κάτι που μέχρι τώρα μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας βλέπαμε. Και αν τα Wii και Kinect μας έδωσαν κάποιες καινούριες δυνατότητες, η RealSense υπόσχεται ένα “θαυμαστό καινούριο κόσμο“.
από Elichord
