Τι ακολουθεί άραγε την «ψηφιακή ζωή»; Μα, η μετά θάνατο «ψηφιακή ζωή»… απαντά το facebook.

Η μεγαλύτερη από πλευράς πληθυσμού χώρα στον κόσμο, γιατί αυτό θα ήταν το facebook αν οι λογαριασμοί του ήταν πολίτες -και μάλιστα με την Κίνα να διατηρεί blocked την πρόσβαση- αποφάσισε να ασχοληθεί με την μνήμη των υπηκόων της μετά θάνατο.

Έτσι ενεργοποιεί –αρχικά στις ΗΠΑ και σταδιακά στις υπόλοιπες χώρες- λειτουργία με την οποία δίνει στον κάτοχο του λογαριασμού τη δυνατότητα, σε οποιοδήποτε χρόνο, να εξουσιοδοτήσει ένα πρόσωπο από τον «φιλικό του κύκλο», τους friends του λογαριασμού του δηλαδή, ώστε αυτός ο χρήστης να αναλάβει την διαχείριση του λογαριασμού σε περίπτωση θανάτου του.

Τα δικαιώματα του «κληρονόμου» επί του λογαριασμού θα είναι βέβαια περιορισμένα αλλά όχι και ευκαταφρόνητα καθώς θα μπορεί:

• να αλλάζει την φωτογραφία του προφίλ
• να αποδέχεται αιτήματα φιλίας
• να καρφιτσώνει ανακοινώσεις στο timeline του λογαριασμού.

Ωστόσο δεν θα μπορεί:

• να κάνει post ως κάτοχος του λογαριασμού, αφού άλλωστε δεν θα είναι και
• να έχει πρόσβαση στα προσωπικά μηνύματα του θανόντος.
• Επίσης κατ’ επιλογή του κατόχου του λογαριασμού, δίνεται στον κληρονόμο – διαχειριστή η δυνατότητα να κατεβάσει ένα αρχείο το οποίο να περιλαμβάνει φωτογραφίες, δημοσιεύσεις και άλλες πληροφορίες του εκλιπόντος.

Όταν το 2011 το facebook παρουσίασε το timeline, ως τη νέα μορφή profile, στα promo video που χρησιμοποίησε, πρόβαλε την δυνατότητα αυτή ως μια οργουελιανού τύπου αρχειοθέτηση με την μορφή άλμπουμ, της ζωής ενός ανθρώπου. Ένα λεύκωμα στο οποίο αποτυπώνονται οι καταστάσεις τις οποίες βίωσε ο κάτοχος του λογαριασμού, με ανάγλυφα τα συναισθήματα και τις σκέψεις του, τις αντιδράσεις και τα σχόλια των «friends», φωτογραφικά ντοκουμέντα και video, από την μέρα της γέννησης του μέχρι να αποκτήσει ο ίδιος παιδιά και εγγόνια, τερματίζοντας όμως το concept κάπου στο σημείο εκείνο στο απώτερο μέλλον.

Όπως φαίνεται η φιλοδοξία του κ. Zuckerberg και της εταιρείας του είναι οι βάσεις δεδομένων του facebook, να αποτελέσουν ένα αρχείο της ζωής των ανθρώπων όχι μόνο στη διάρκεια των χρόνων που πατούν το χώμα αυτού του πλανήτη αλλά και αφού πλέον θα κείτονται μέσα στο χώμα αυτό.

Το facebook με την πρωτοβουλία αυτή, όπως δηλώνει, έρχεται να δώσει λύση στο πρόβλημα και να απαντήσει στην μεγάλη πληθώρα αιτήματα που ανέκυψαν όταν σελίδες χρηστών του που έφευγαν από τη ζωή, έμεναν κλειδωμένες για τα συγγενικά πρόσωπα των αποθανόντων οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις έπαιρναν το μυστικό password μαζί τους στο τάφο.

Παρά το ότι συνήθως –και ανάλογα με τις ρυθμίσεις του προφίλ- οι φίλοι μπορούσαν να δημοσιεύσουν μηνύματα στο timeline του εκλιπόντος, με το facebook να σηματοδοτεί το θλιβερό γεγονός και την νέα κατάσταση του ιδιοκτήτη του λογαριασμού, με τον όρο «remembering», ωστόσο οι συγγενείς πολλές φορές ζητούσαν από το facebook είτε την διαγραφή του λογαριασμού είτε την πρόσβαση στο σύνολο των στοιχείων.

Η λειτουργία αυτή παραμένει για όποιον χρήστη του facebook πεθάνει χωρίς να έχει ορίσει προηγουμένως κληρονόμο διαχειριστή, και εφόσον βέβαια οι συγγενείς του ενημερώσουν το facebook.

Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα σε αυτή τη συζήτηση, προβάλλονται οι γονείς ενός αυτόχειρα εφήβου από την Virginia των ΗΠΑ, με δικαστικό αγώνα πέτυχαν την θέσπιση πολιτειακού νόμο που επιτρέπει στους γονείς να αποκτούν πρόσβαση στον λογαριασμό του παιδιού τους σε περίπτωση θανάτου.

Μια παρόμοια αλλά όχι ίδια λειτουργία έχει θεσπίσει και η Google στο δικό της κοινωνικό δίκτυο, το google+ με την διαδικασία Inactive Account Manager.

Τι κρύβεται πίσω από την απόφαση αυτή

Η κίνηση αυτή όμως προδίδει όμως και κάτι άλλο. Την πεποίθηση που υπάρχει στην πίσω πλευρά των «μυαλών» του facebook, ότι η σελίδα μπορεί να έχει συμπληρώσει μόλις 10 χρόνια ζωής, όμως βρίσκεται εδώ για να μείνει… και όχι μόνο αυτό. Αλλά, να καταστεί αναπόσπαστο στοιχείο της προσωπικότητας του σύγχρονου ανθρώπου. Από τον γείτονα της διπλανής πόρτας μέχρι τον Αμερικανό πρόεδρο και από το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς μέχρι τους διεθνείς επιχειρηματικούς κολοσσούς, όλοι έχουν την αντανάκλαση της ταυτότητας τους στο facebook, με το URL τους να ποζάρει πλέον κάτω από το ονοματεπώνυμο ή το εταιρικό brand. Και το facebook επιχειρείται έτσι να αποτελέσει όχι μόνο την κεντρική πλατφόρμα της ψηφιακής καθημερινότητας, όπου πλέον και μέσω των mobile συσκευών είμαστε on line 24Χ7, αλλά και το μεγάλο αρχείο της ζωής μας.

Το ίδιο το facebook ομολογεί

«When a person passes away, their account can become a memorial of their life, friendships and experience».

Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο 24 ώρες το 24ώρο, καλημερίζουν και καληνυχτίζουν τους «friends» και «followers» τους μέσα από τους λογαριασμούς τους στο facebook, καταθέτουν τις απλές και πολύπλοκες στιγμές της ημέρας τους, εκφράζουν την χαρά και τη λύση τους, τις ελπίδες και της αγωνίες τους, τις πεποιθήσεις και τις προσδοκίες τους από τους άλλους και την ζωή, δημιουργούν και διαλύουν προσωπικές και επαγγελματικές σχέσεις, αποκτούν νέους φίλους, συνεργάτες και συντρόφους, ξετρυπώνουν παλιούς συμμαθητές και νεανικούς έρωτες, ξεγελούν την μοναξιά τους ή παίρνουν μια φρέσκια ανάσα από την τελματωμένη κοινωνικότητα τους και ανοίγουν πανιά σε ένα κόσμο πληροφορίας χωρίς όρια, από το γραφείο ή το σαλόνι του σπιτιού τους, από το γραφείο τους ή το καφέ όπου συχνάζουν.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι συμμετέχουν στην ψηφιακή ζωή, που μόλις τώρα κάνει τα πρώτα της βήματα, σαν τον γυρίνο στο νερό που προϊδέασε για την ζωή στη γη εκατομμύρια χρόνια πριν.