Η μαγεία της τεχνολογίας βρίσκεται στην δυνατότητα της να μας προσφέρει νέες λειτουργίες και υπηρεσίες, οι οποίες γίνονται γρήγορα συνήθεια και μπορεί να απορήσει κανείς πως τα καταφέρναμε πιο πριν, χωρίς αυτές τις εφευρέσεις. (π.χ. κινητά, ρεύμα, υπολογιστές, φούρνος μικροκυμάτων, μίξερ του φραπέ κ.ά.)

Η παλιά τεχνολογία, δίπλα στην νέα

Παράλληλα όμως με την εμφάνιση νέων δραστηριοτήτων, πολλές παλιές συνήθειες και πρακτικές εξαφανίζονται για πάντα. Μπορείτε να κρίνετε εάν αυτές οι “εξαφανίσεις” είναι τελικά καλές ή κακές:

5. “Σε πήρα τηλέφωνο αλλά δεν το άκουσες!”

Θυμάσαι τον παλιό καλό καιρό που ήθελες να αποφύγεις μία συνομιλία και απλά δεν καλούσες; Έχει γενέθλια ο ξάδερφος στο χωριό, αλλά σήμερα δεν έχεις και τόση διάθεση για μία βαρετή συζήτηση; Απλά δεν καλείς!

Την επόμενη ημέρα σε παίρνει τηλέφωνο η μητέρα σου και σου τα ψέλνει, γιατί δεν πήρες τηλέφωνο… Έχεις το ψέμα έτοιμο! 

Πήρες τηλέφωνο αλλά δεν το άκουσαν γιατί είχαν βγει για λίγο στην αυλή, είχε φασαρία από το γλέντι, είχαν πάει τουαλέτα, έχει χαλάσει το σταθερό τους και μερικές φορές δεν ακούγεται ήχος όταν αυτό χτυπάει κ.ά.

Σε πήρα ξάδερφε, αλλά ήσουν στο Τζακούζι

Προσπάθησε να κάνεις κάτι τέτοιο τώρα! Δεν υπάρχει περίπτωση να σε πιστέψει κανείς..

Χάρις τα κινητά κανείς δεν έχει χάσει κάποια κλήση εδώ και 15 χρόνια, ή τουλάχιστον πάντα υπάρχουν αποδείξεις για την πραγματική ύπαρξη της αναπάντητης.

Η κυριαρχία των κινητών έχει μετατρέψει κάθε στιγμή μέσα στην ημέρα μας (και την νύχτα), εν δυνάμει στιγμή συνομιλίας, με εξαίρεση το Μετρό!

Εδώ έρχεται το Facebook να μας “σώσει”, τα “Χρόνια Πολλά” εκεί αρκούν και δεν θα χρειαστεί να καλέσεις ή να πεις ψέματα!

4. Αποκλειστικό! Για να μάθετε την συνέχεια, δείτε το κεντρικό δελτίο στις 8..

Ένα δροσερό απόγευμα του 1998 βλέπεις “Κωνσταντίνου και Ελένης” ή κάποια άλλη σειρά των 90s, ξαφνικά μπαίνει διαφημιστικό σποτ για το κεντρικό δελτίο: “Αποκλειστικό! Τουρίστες από την Βαλχάλα** συγκρούονται με ομάδες Νεφιλείμ* στο κέντρο της Αθήνας, οι διαμάχες εξαπλώνονται και σε άλλες περιοχές! Για να μάθετε ποιες περιοχές βρίσκονται σε κίνδυνο..δείτε το κεντρικό δελτίο στις 8!”

Τότε θα σε έπιανε πανικός και ίσως να έκανες και μια-δύο κλήσεις στο κανάλι, σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, στην αστυνομία ή στον εξουσιοδοτημένο για αυτές τις περιπτώσεις ελληνικό εκδοτικό οίκο.

Στο κεντρικό δελτίο θα κάνει την εμφάνιση του ο Σάουρον και μια στρατιά Ορκ, μην το χάσετε!

Τώρα, εάν βρίσκεσαι στον κίνδυνο να αντιμετωπίσεις στην λαϊκή της γειτονιάς σου άγριους Βίκινγκ, δεν θα περιμένεις το κεντρικό δελτίο. Θα μπεις αμέσως στο Google και μόλις γράψεις στην αναζήτηση “Nefelim vs Valhalla soldiers athina”, θα σου εμφανιστούν χιλιάδες αποτελέσματα, από βίντεο μέχρι και αναλύσεις επί του θέματος.

Αυτή η διαφημιστική τακτική δυστυχώς δεν έχει σταματήσει να χρησιμοποιείται από τα κανάλια, παρότι είναι πια σχεδόν τελείως αναποτελεσματική, ειδικά για όσους έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο. Ούτε το “Κωνσταντίνου και Ελενης” έχει σταματήσει να παίζει τόσα χρόνια, αλλά τουλάχιστον αυτό πιστεύουμε ότι έχει μεγαλύτερη επιτυχία!

3. Βίαιο κλείσιμο του τηλεφώνου

Οι νεότερες γενιές ποτέ δεν θα γνωρίσουν την ικανοποίηση του να προσφέρεις “ευχές” στον συνομιλητή σου και μετά να χτυπήσεις με δύναμη το ακουστικό στην βάση του και παράλληλα να τερματίσεις την κλήση!

Εντάξει μπορούν να κάνουν το πρώτο μέρος, με τις “ευχές”. Το δεύτερο, αυτό με το χτύπημα, είναι πιο δύσκολο, εκτός εάν θες να γνωρίσεις το αίσθημα της άμεσης μετάνοιας.

Τώρα εκφράζουμε τον θυμό μας απομακρύνοντας το iPhone από το πρόσωπό μας, περιμένοντας μία στιγμή, να φωτιστεί η οθόνη και να πιέσουμε δυνατά το κόκκινο κουμπί στο κρύσταλλο αφής, (ή μπορούμε να πατήσουμε δύο φορές το power button).

Όσοι έχουν ¨απλά κινητά¨ εκφράζουν τον θυμό τους με περίσσια χαρά, μπορούν να πιέσουν ένα πραγματικό κουμπί, ή να κλείσουν το πορτάκι απότομα!

2. Πότε θα βάλει το αγαπημένο μου τραγούδι;

• Φλας-μπακ από το 1991 ανοίγεις το ράδιο και περιμένεις πότε θα “μπει η Άνοιξη”.
• Ή την άνοιξη του 1993 βάζεις τα ακουστικά του Walkman και προσπαθείς να βρεις σε ποια πλευρά της κασέτας έχεις (αντί)γράψει το προφητικό “Οι ωραίοι έχουν χρέη”.

Θυμάστε αυτές τις εποχές της αναλογικής μουσικής;

Η μουσική αναπάντεχα πέρασε από τα αναλογικά μέσα στα ψηφιακά. Το καλό με την ψηφιακή μουσική, εκτός της ευκολίας στην αντιγραφή, είναι ότι υπάρχει κάθε στιγμή διαθέσιμη για εσένα.

Η πραγματική επανάσταση ήταν το iPod. Σου έδινε την δυνατότητα να έχεις 1000 τραγούδια μαζί σου κάθε στιγμή, ταξινομημένα και με ευκολία πρόσβασης.

Τώρα είναι ακόμη πιο εύκολο από ποτέ να ακούσουμε ένα τραγούδι ή να δούμε ένα βίντεο κλιπ. Wi-Fi υπάρχει παντού και οι συνδέσεις μέσω 3G/4G είναι αρκετά γρήγορες για να μπορούμε να κάνουμε αναπαραγωγή μουσικής ανά πάσα στιγμή, χωρίς να μπούμε στην διαδικασία να κατεβάσουμε τα τραγούδια και να τα περάσουμε στην εκάστοτε συσκευή.

Τον παλιό καιρό εάν ήθελες τα αγαπημένα σου τραγούδια, στο τσεπάκι, έπρεπε να βάλεις το Discman στην άκρη, και να ριπάρεις όλα τα CD στον υπολογιστή σου. Μετά ακολουθούσαν ατελείωτες ώρες ταξινόμησης αρχείων και φακέλων, με την συμπλήρωση στοιχείων να ακολουθεί (όνομα τραγουδιού, καλλιτέχνης, άλμπουμ, genre κ.ά.). Τέλος περνούσες τα επιλεγμένα τραγούδια στο iPod.

Ποιος είναι ο Άβακας; (Όχι, δεν είναι ο μικρός, ούτε η ραφιέρα CD, παρά τις ομοιότητες)

Σήμερα μας φαίνεται παράλογο που το iPhone δεν μπορεί να κατεβάσει άμεσα, πειρατική μουσική και δεν μπορείς να βάλεις με άνεση και ευκολία πειρατικά ringtones ως ήχο κλήσης..

Ξεχάσαμε τον παλιό καιρό που δεν μπορούσαμε να ξέρουμε σε ποιο μέρος της κασέτας ήταν το αγαπημένο μας τραγούδι (εάν όντως υπήρχε στην κασέτα που το ψάχναμε βέβαια).

Τώρα τα έχουμε όλα στην τσέπη μας, σε αυτό το τηλέφωνο που δεν μπορούμε να κλείσουμε χτυπώντας το με βία.

Μπορείς να φωνάζεις όσο θέλεις όμως

 1. Η άγνοια είναι ευτυχία! Όχι πια..

“Ignorance is a bliss”

είχε γράψει πρώτος ο Θωμάς ο Γκρι (Thomas Gray), το 1742. Ήθελε να περιγράψει το μέλλον των επόμενων γενεών. “Μη γνωρίζοντας την καταδίκη τους, τα θύματα γλεντούν! Η άγνοιά τους, προστατεύει τον παράδεισο της φαντασίας τους.”

Αυτό δεν είναι τόσο έυκολο να συμβεί σήμερα. Ακόμη και εάν δεν βλέπεις ειδήσεις, αυτές θα σου παρουσιαστούν μέσω των κοινωνικών δικτύων ή ως προτεινόμενα άρθρα (διαφημίσεις) στις ιστοσελίδες που διαβάζεις.

Ορίστε ένα παράδειγμα της αλλαγής που έχει συμβεί:

To 1889, στο Τορίνο ένας φιλόζωος (πιθανόν), εν ονόματι Friedrich*, σταμάτησε την βία προς ένα άλογο, αφού το αγκάλιασε για να το προστατέψει από τα χτυπήματα του ιδιοκτήτη του, αμέσως μετά λιποθύμησε. Δεν γνωρίζουμε πολλά περισσότερα για την ιστορία, πιθανώς η σκηνή ήταν παρόμοια με τον ξυλοδαρμό του αλόγου από μεθυσμένους, στο όνειρο του Ρασκόλνικωφ**.

Αυτό το νέο θα ταξίδευε ως ανέκδοτο στην γύρω περιοχή για μερικές ημέρες, μέχρι να ξεχαστεί τελικά και θα ήταν αρκετά δύσκολο η ιστορία αυτή να φτάσει μέχρι το Μιλάνο ή την Τζένοα.

Οπότε εάν ζούσες στην Αθήνα, ίσως ποτέ να μην άκουγες αυτήν την ενοχλητική ιστορία από την Βόρεια Ιταλία. Ακόμη και εάν έφτανε στα αυτιά σου μετά από καιρό, δεν θα έδινες και τόσο μεγάλη σημασία στο ζήτημα της βίας απέναντι στα ζώα. Δύσκολα θα καταλάβαινες πως ο τρελός σε αυτή την περίπτωση δεν είναι ο Friedrich, αλλά αυτός που έδερνε το κακόμοιρο το ζωντανό.

Σήμερα τίποτα δεν πρόκειται να “περάσει στα ψιλά”.

Μπροστά στην σκηνή θα βρισκόταν κόσμος με κινητά τηλέφωνα και θα τράβαγε βίντεο της σκηνής. Θα ακουλουθούσε καταιγισμός από κοινοποιήσεις στο YouTube και το Facebook, άρθρα σε Blog και τιτιβίσματα στο Twitter! Ο Friedrich θα γινόταν “ήρωας” παγκοσμίως, μόλις σε λίγες ώρες. Debate θα λάμβαναν μέρος στα κανάλια με θέμα την βία προς τα ζώα και θα μας παρουσίαζαν για τρεις ώρες, ασταμάτητα σε επανάληψη, μία σκηνή βίας όπως η παρακάτω:

Καμία αγελάδα δεν τραυματίστηκε κατά την συγγραφή του άρθρου μας!

Ακόμη, καθώς τα συνεργεία θα προσπαθούσαν να μάθουν περισσότερα για τον “Ήρωα”, θα βλέπαμε αποκλειστικές συνεντεύξεις του ιδίου, της οικογένειάς του αλλά και του περίγυρού του.

Το πραγματικό σοκ θα ερχόταν, όταν θα γινόταν γνωστό σε όλους πως ο φερόμενος ως ήρωας, Friedrich, χόρευε γυμνός, υπέγραφε τα γράμματα του ως “Διόνυσος” (ναι, όπως ο γιος του Δία), έγραφε στα Social Media ότι ο Πάπας κλείστηκε φυλακή και υπέγραφε ως “Ο Εσταυρωμένος”.

Άλλες φορές πίστευε πως είναι ο Ναπολέων, ο Βούδας και άλλες ιστορικές προσωπικότητες.

Τελικά τον έκλεισαν σε ένα ίδρυμα και μερικοί πίστευαν πως έπασχε από μανιοκατάθλιψη, είχε αυτό που περισσότερο γνωρίζουμε ως bipolar disorder, όπως ο Τσάρλι Σιν.

Η ιστορία του Friedrich, θα έμπαινε σε κάθε σπίτι και κάθε παρέα, θα ήταν σε κάθε οθόνη τηλεόρασης, υπολογιστή, smartphone ή tablet.

Τώρα πια δεν μπορείς να δηλώσεις άγνοια για τα ζητήματα της βίας προς τα ζώα, την ψυχική υγεία του ανθρώπου ή την τραγική ροή που μπορεί να πάρει η ζωή, όπως στην περίπτωση του Friedrich.

Κανείς δεν μπορεί να δείρει “το άλογο” και να δηλώσει αθώος, γιατί δεν ήξερε ότι είναι “κακό”.

Μπορεί να αναρωτηθείτε τι είναι καλύτερο, η άγνοια ή η γνώση. Πολλοί άνθρωποι συχνά λένε πως “Παλιά ήταν καλύτερα…¨, ίσως να έχουν δίκιο, αλλά δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Δεν πρόκειται να γυρίσουμε πίσω στον Μεσαίωνα, η τεχνολογία είναι εδώ και θα μείνει για πάντα δίπλα μας.

Είμαστε όλοι μέλη μίας σημαντικής επανάστασης, η τεχνολογία μας προσφέρει αρκετές πληροφορίες, για να μπορέσουμε να καλλιεργήσουμε γνώσεις.

Η γνώση και η τεχνολογία που έχουμε στα χέρια μας (κυριολεκτικά), σε αυτά τα τηλέφωνα που δεν σταματούν να χτυπούν με νέες ειδοποιήσεις, είναι η μόνη μας ελπίδα να μην πιστέψουμε πως:

Ο Πόλεμος είναι ειρήνη. Η ελευθερία είναι σκλαβιά. Η άγνοια είναι δύναμη.

1984, George Orwell

από jericho