Οι ανθρώπινες σχέσεις στον βωμό της τεχνολογίας και των social media
Πόσα εμπόδια θα βάλουμε πλέον στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους; Πόσο μόνοι μας θα καταλήξουμε τελικά να είμαστε, περιμένοντας και επιδιώκοντας σχέσεις ουσιαστικές που δε θα έρθουν και δε θα μπορούν να επιτευχθούν ποτέ; Η κοινωνία πλέον έχει μετατραπεί σε υποχείριο της τεχνολογίας και εμείς τείνουμε καθημερινά να βάζουμε τη δεύτερη εμπόδιο στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους. Η αληθινή επικοινωνία ήταν πάντοτε ένα δύσκολο κομμάτι στη ζωή μας, αλλά πλέον φαντάζει κάτι ανέφικτο, σχεδόν ουτοπικό… Πώς όμως φτάσαμε ως εδώ;
Η ηλεκτρονική επικοινωνία, ασυνείδητα και σιωπηλά έχει διεισδύσει τόσο διακριτικά στη ζωή μας, στην καθημερινότητά μας, στις προσωπικές, οικογενειακές, φιλικές μας σχέσεις έχοντας πάντοτε τον εαυτό μας στο επίκεντρο. Άμεσο αποτέλεσμα των παραπάνω είναι να γινόμαστε «δέσμιοι» της επικοινωνίας αυτής, αποζητώντας ένα μήνυμα ή ένα εικονίδιο επιβράβευσης ή αντίδρασης, στον προσωπικό μας λογαριασμό.
Ασυνείδητα, μαθαίνουμε να τα περιμένουμε όλα εύκολα στη ζωή μας. Ακόμα και για το πιο απλό πράγμα, π.χ. για έναν πολλαπλασιασμό, χρησιμοποιούμε ένα κομπιουτεράκι ή το κινητό μας. Κι όταν κάτι χαλάσει, απλώς το πετάμε στα σκουπίδια και το αντικαθιστούμε με κάτι καινούριο.
Διαβάστε επίσης: Bard: Σύντομα θα μπορείτε να μιλήσετε με το bot AI της Google
Η εξέλιξη και η τεχνολογία μας έμαθαν με την ίδια ευκολία που πετάμε ένα παλιό γκάτζετ, να πετάμε και τους ανθρώπους. Είναι όλοι αναλώσιμοι. Ουδείς αναντικατάστατος. Ο κόσμος των μίντια (facebook, Instagram, twitter…) καθιστά τους ανθρώπους προϊόντα, που διατίθενται στην ελεύθερη αγορά με άπειρες δυνατότητες κι επιλογές.
Διανύουμε μια εποχή απρόσωπη, όπου ο καθείς «κρύβεται» πίσω από ένα ψεύτικο προφίλ, παρουσιάζοντας μια εικονική, ιδεατή πραγματικότητα η οποία απέχει κατά πολύ από την αλήθεια. Απουσιάζει στις μέρες μας, η επικοινωνία, η ουσιαστική επαφή, η ειλικρίνεια, η αλήθεια, η εμπιστοσύνη, η αγάπη, αξίες που τείνουν προς εξαφάνιση.
Ναρκωμένα συναισθήματα, αποχαυνωμένη συνείδηση και παντελής έλλειψη ανθρώπινης επικοινωνίας, μας ωθούν στην απομόνωση, χαρακτηρίζοντας με αυτό τον τρόπο την εποχή των τεχνολογικών επιτευγμάτων, της εξέλιξης και της προόδου που διανύουμε.
Κάπου, λοιπόν, έχει χαθεί η ουσιαστική επικοινωνία, και εμείς οφείλουμε πρώτα για εμάς να τη βρούμε και να τη δημιουργήσουμε ξανά. Ο κόσμος μας δε φτιάχτηκε μέσα σε τοίχους και παρόλα αυτά, ο καθένας από εμάς «χτίζει» κάθε μέρα τους δικούς του και απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τον διπλανό του. Έτσι, χάνεται η εμπιστοσύνη, η κατανόηση και η ενσυναίσθηση, και είναι η πρώτη φορά που η τεχνολογία κάνει κάτι πιο δύσκολο από ότι θα έπρεπε να είναι: την ανθρώπινη επαφή.
Για να μην είμαστε άδικοι, όμως, πρέπει να πούμε ότι η τεχνολογία αποτελεί σωτήριο εργαλείο για πάρα πολλά πράγματα. Στα θετικά συγκαταλέγονται εφαρμογές σε όλους του τοµείς του πολιτισμού µας, για παράδειγμα στην κατασκευή οικιακών συσκευών, παρέχοντας αυτοματισμούς αλλά και άνεση, καλύτερα µέσα μεταφοράς, τηλεπικοινωνίες µε ταχύτατη µετάδοση οπτικοακουστικών µηνυµάτων, καλύτερα µηχανήµατα αλλά και φάρµακα ή λιπάσματα στον τοµέα της γεωργίας, ρομποτική χειρουργική ή τηλεϊατρική στον τοµέα της ιατρικής και άλλα πολλά σε διάφορους άλλους τοµείς όπως είναι ο τοµέας του διαστήµατος µε τηλεσκόπια, δορυφόρους, πύραυλους και ραντάρ ή ακόµα και το δομημένο περιβάλλον µε εφαρμογές σε οικοδοµήµατα, κάνοντας τον κόσµο µας καλύτερο. Το πρόβλημα ξεκινάει όταν παύει να είναι εργαλείο και γίνεται ο κύριος άξονας της ζωής και της ύπαρξής μας.
Η τεχνολογία κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη και δίνει πολλές δυνατότητες που πολλές φορές είναι αναγκαίες και πολύ βοηθητικές. Όμως, πρέπει να υπάρχει κι ένα μέτρο. Υπάρχει η χρήση, υπάρχει και η κατάχρηση. Τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα. Το πώς χειριζόμαστε μια κατάσταση εξαρτάται από εμάς και είναι στο χέρι μας να την αλλάξουμε.
Διαβάστε επίσης: Η google επεκτείνει τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στον τομέα της υγείας
