Η Ελληνική γλώσσα παράγει Επιστήμη και Τεχνολογία
Η επίδραση της γλώσσας μας στη σύγχρονη τεχνολογία είναι υπαρκτή και πόσο ακριβώς;
«The genesis of classical drama was not symptomatic. Aneuphoria of charismatic and talented protagonists showed fantastic scenes of historic episodes. The prologue, the theme and the epilogue, comprised the trilogy of drama while synthesis, analysis and synopsis characterized the phraseology of the text. The syntax and phraseology used by scholars, academicians and philosophers in their rhetoric, had many grammatical idioms and idiosyncrasies. …»
Στο παραπάνω κείμενο που προέρχεται από μια πραγματεία πάνω στο αρχαίο θέατρο στην Αγγλική γλώσσα, βλέπουμε ότι το 99% των λέξεων αποτελείται από αυτούσιες σχεδόν ελληνικές λέξεις που έχουν μεταφερθεί και χρησιμοποιούνται στο «αγγλικό» κείμενο, προκειμένου να παρουσιάσουν με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενάργεια το μήνυμα στους αναγνώστες της μελέτης.
Το ερώτημα δεν είναι εδώ αν οι Άγγλοι (Αμερικανοί ή όποιοι άλλοι αγγλομαθείς στους οποίους απευθύνεται η συγκεκριμένη πραγματεία) μπορούν να καταλάβουν τα αναγραφόμενα. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι μπορούν! Το μέγα ερώτημα είναι πόσοι Έλληνες θα μπορούσαν να κατανοήσουν το κείμενο αυτό ακόμη κι αν ήταν στα Ελληνικά…
Ο πρώην πρωθυπουργός και καθηγητής κ. Ξενοφών Ζολώτας είχε εκφωνήσει δύο λόγους στην Ουάσιγκτον (στις 26 Σεπτεμβρίου 1957 και στις 2 Οκτωβρίου 1959), οι οποίοι έμειναν μνημειώδεις. Αιτία ως προς αυτό δεν ήταν μόνο το περιεχόμενό τους αλλά και η γλώσσα τους.
Υποτίθεται ότι η γλώσσα των λόγων ήταν η αγγλική. Κατ’ ουσίαν όμως, με την αφαίρεση λίγων συνδέσμων, άρθρων και προθέσεων η γλώσσα είναι η Ελληνική. Το ακροατήριό του αποτελούσαν οι σύνεδροι της Διεθνούς Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης και δεν αντιμετώπισαν τότε κανένα πρόβλημα στην κατανόηση του προφορικού κειμένου που ανέγνωσε ο Έλληνας καθηγητής. Αναρωτιέμαι αν θα ίσχυε το ίδιο για πολλούς από αυτούς που κόπτονται για την αξία της Ελληνικής γλώσσας στα “διάφορα Facebook” και αναρτούν ό,τι μπούρδα νομίζουν πως επιβεβαιώνει τις ιδέες τους.
Χρειάζεται βαθιά και ουσιαστική κατανόηση τόσο της ελληνικής όσο και της αγγλικής γλώσσας για να μπορέσει κανείς να γράψει και να εκφωνήσει όχι έναν, αλλά δυο τέτοιους λόγους. Χρειάζεται και ένα δυνατό κίνητρο, ένας λόγος. Ποιος ήταν αυτός; Σύμφωνα με τον Ν. Σαραντάκο, δεν ήταν κάποια ιδεολογική εμμονή εθνικο-πατριωτικού χαρακτήρα στην Ελληνική γλώσσα. Ήταν μια σαφής πολιτική κίνηση: να στρέψει το ενδιαφέρον της διεθνούς κοινής γνώμης στη βαθιά λαβωμένη από τον εμφύλιο πόλεμο, Ελλάδα…. Ο Ζολώτας δεν ήταν άλλος ένας «Ελληνάρας»…
Διαβάστε επίσης: Προτάσεις – 11 ιστότοποι που θα σας κάνουν τη ζωή ευκολότερη
Τον τελευταίο (;) καιρό παρατηρείται μια εξάπλωση διαφόρων «ανακαλύψεων» της επίδρασης της Ελληνικής γλώσσας στη σύγχρονη τεχνολογία όπου βλέπουμε διάφορες «εξηγήσεις» για το πώς διάφορες σύγχρονες τεχνολογικές (και όχι μόνο) έννοιες της αγγλικής προέρχονται από ελληνικές ρίζες. Και είναι τόσο πειστικές που κι εγώ στην αρχή έπεσα θύμα των τερατολογιών τους και ακόμη και ένας Πορτόκαλος θα τις ζήλευε (όσοι δεν έχετε δει το Γάμος αλά Ελληνικά, δείτε το!). Μάλιστα λόγω του συγκεκριμένου χαρακτήρα της εν λόγω ταινίας, έχει βγει πια και όρος για όλες αυτές τις τερατολογίες περί Ελληνικών με την ονομασία: πορτοκαλισμοί.
Τα συγκεκριμένα «hoaxes» (φάρσες, μπουρδολογίες) όπως συνήθως λέγονται, παρουσιάζουν άλλοτε την ερμηνεία συγκεκριμένων λέξεων που προέρχονται από ελληνικές ρίζες (σε σημείο ευρηματικότητας που το κιμονό=χειμώνας του Πορτόκαλου να ωχριά μπροστά τους), άλλοτε βάζουν τους μεγιστάνες της πληροφορικής Bill Gates της Microsoft και John Sculley (πάλαι ποτέ αφεντικό της Apple) να λένε πως η ελληνική (και μάλιστα η αρχαία) είναι η μόνη γλώσσα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί στους υπολογιστές λόγω της ευρύτητας των εννοιών της και της πλαστικότητας της μορφής της και άλλοτε μιλούν για σκοτεινές θεωρίες συνωμοσίας από ξένα κέντρα που θέλουν να εμποδίσουν την ανάπτυξη του περιούσιου λαού (ημών) και της γλώσσας του που είναι η μητέρα όλων των γλωσσών.
Πού όμως βρίσκεται η αλήθεια;
Δυστυχώς η αλήθεια βρίσκεται στην … άγνοια. Και με αυτό θέλω να πω ότι οι άνθρωποι που προβάλλουν με τέτοιο «Ελληναράδικο» υπέρ-πατριωτισμό τις δήθεν αρετές της Ελληνικής, είναι δυστυχώς πλήρως άσχετοι. Και το κακό είναι ότι όχι μόνο αυτοί είναι άσχετοι, αλλά ένα τεράστιο πλήθος κόσμου (καλοπροαίρετου μεν, αδαούς δε) πέφτει θύμα στις επικίνδυνες τερατολογίες τους και πιστεύει ότι είμαστε οι μεγάλοι αδικημένοι και όλοι στρέφονται εναντίον μας.
Βλέπετε το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο, πολύ μεγαλύτερο. Τον καιρό προ τη κρίσης και των μνημονίων που μας έφεραν στην τραγική συνειδητοποίηση ότι «ο βασιλεύς είναι γυμνός», τέτοιες μπούρδες περί ελληνικής θα έμεναν σε κύκλους τύπου «Λιακόπουλου» (όχι ότι ήταν λίγοι οι οπαδοί του) και δεν θα εξαπλώνονταν παρά πέρα.
Με την αντιπαράθεση που δημιουργήθηκε όμως μεταξύ ημών και των (βόρειο) Ευρωπαίων όσον αφορά τα θέματα παραγωγικότητας, εργατικότητας, πειθαρχίας, τάξης κλπ, ο (δυστυχώς αμόρφωτος) λαός μας που πίστεψε στα τερατολογήματα μιας ψευδούς δήθεν ανάπτυξης και θεώρησε ότι έπρεπε να κάθεται και να πληρώνεται – γιατί έδωσε τα φώτα του στην Ευρώπη – ξαφνικά έμεινε στα «κρύα του λουτρού» και έπρεπε να βρει καινούρια βολικά ψέματα για να πιστέψει, αντί να δεχθεί την τραγική αλήθεια.
Και δυστυχώς, συνέχισε να το αποδεικνύει αυτό, πιστεύοντας στις τερατωδίες και εμπιστευόμενος με την ψήφο του κάθε λαοπλάνο που θα του έταζε ότι θα τον γλίτωνε από τα δεινά χωρίς σκληρή δουλειά, αλλά μόνο με ένα μαγικό ραβδί. Τώρα, το πόσο λογικό είναι, εν έτει 2016 να συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε νεράιδες, θα σας γελάσω.
Το πρόβλημά μας είναι δυστυχώς ψυχολογικής φύσης. Δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι δεχτήκαμε τα βολικά ψέματα, εν όψει της εντελώς άβολης πραγματικότητας. Στην ψυχολογία υπάρχουν τα πέντε στάδια του πένθους (μοντέλο της Κιούμπλερ-Ρος):
- Άρνηση: “Αποκλείεται, δεν μπορεί να συμβαίνει σε εμένα!”
- Θυμός: “Είναι άδικο, γιατί σε εμένα; Δεν έχω ζήσει τίποτα” ή “Είμαι πολύ μικρός/μικρή γιατί μου το κάνεις αυτό;” (Εδώ είτε αναφέρεται στον Θεό, στον εαυτό του, είτε σε οποιονδήποτε θεωρεί υπεύθυνο για την κατάστασή του/της)
- Διαπραγμάτευση: “Τουλάχιστον άσε με να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν” ή “Θα είμαι καλύτερος, θα αλλάξω, απλώς άσε με να ζήσω λίγο παραπάνω.”
- Κατάθλιψη: “Είμαι τόσο λυπημένος, γιατί να προσπαθήσω να κάνω οτιδήποτε;” ή “Δεν έχω ελπίδες, απλώς θα περιμένω να πεθάνω» αποτέλεσμα: Παραίτηση.
- Αποδοχή: “Εντάξει όλα θα πάνε καλά»
Το πρόβλημα είναι ότι σαν λαός εν συνόλω βρισκόμαστε κάπου μεταξύ άρνησης και θυμού ακόμη και σίγουρα έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας μέχρι να φτάσουμε στην ποθητή αποδοχή όπου θα πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας και θα δουλέψουμε εμείς οι ίδιοι για μια καλύτερη Ελλάδα χωρίς να περιμένουμε Σωτήρες και Μεσσίες οποιασδήποτε μορφής.
Δυστυχώς, αυτό που παρατηρείται είναι ότι όλο και περισσότεροι (και δυστυχώς και νέοι) προτιμούν την παραίτηση (λόγω κατάθλιψης) αντί της πάλης.
Τα greeklish
Μιας και μιλάμε για την ελληνική γλώσσα, θα ήταν καλό να μιλήσουμε και για ένα άλλο όπου γίνεται μεγάλος σκοτωμός στο Internet. Κι αυτό είναι τα πολύ γνωστά μας greeklish, δηλαδή η γραφή ελληνικών με λατινικούς χαρακτήρες, κάτι που χρησιμοποιείται ιδιαίτερα από τους νέους, κάνοντας τους μεγαλύτερους να ωρύονται για την «επερχόμενη καταστροφή του ελληνικού αλφαβήτου και της γλώσσας μας μαζί».
Το 17ο αιώνα, ο Βιτσέντζος Κορνάρος, στην Ενετοκρατούμενη τότε Κρήτη, γράφει τον πολύ γνωστό μας Ερωτόκριτο. Γνωστό μας γιατί τον μελοποίησε ο Σταύρος Ξαρχάκος και τον τραγούδησε ο μεγάλος Νίκος Ξυλούρης κι όχι γιατί τον έχουμε διαβάσει οι περισσότεροι από εμάς – ας μην κοροϊδευόμαστε.
Διαβάστε επίσης: TSMC – Αποκλειστικός προμηθευτής επεξεργαστών για την Apple
Πόσοι λοιπόν γνωρίζουν ποια ήταν η πρωτότυπη γραφή του Ερωτόκριτου; Μα τα greeklish … φυσικά. Ναι μην εξάπτεστε. Ο Κορνάρος ήθελε να μπορεί να διαβαστεί εύκολα το κείμενο του Ερωτόκριτου από Λατίνους που ήξεραν ελληνικά αλλά δεν είχαν ευχέρεια με το αλφάβητο της ελληνικής. Παρεμπιπτόντως ο όρος «Φραγκολεβαντίνικα» σας λέει κάτι;
Ο όρος “Φραγκολεβαντίνικα” είναι ο Ελληνικός και Λεβαντίνικος όρος για τη χρήση του Λατινικού αλφαβήτου για την γραφή Ελληνικών (Φράγκος είναι ο ελληνικός και λεβαντίνικος όρος για τους δυτικούς Ευρωπαίους, και κατά επέκταση τους Ρωμαιοκαθολικούς). Αυτή η χρήση ήταν τμήμα μιας ευρύτερης τάσης για χρήση του αλφαβήτου σύμφωνα με το δόγμα, π.χ. ελληνικό αλφάβητο για τους Έλληνες ορθόδοξους χριστιανούς της Καππαδοκίας (καραμανλήδικα) που μιλούσαν και την τουρκική, και χρήση ελληνικού και αραβικού αλφαβήτου στην Αλβανία. Συνηθιζόταν δε στο Ενετοκρατούμενο Αιγαίο στην πρώιμη σύγχρονη εποχή. Τα φραγκολεβαντίνικα βρίσκονταν σε χρήση τον 20ο αιώνα από ό,τι φαίνεται σε επιστολές που στέλνονταν από το μέτωπο της Αλβανίας το 1940.
Όπως καταλαβαίνετε τα greeklish δεν είναι κάτι νέο. Δεν είμαι υπέρ της χρήσης τους λόγω του ότι είμαι μιας ηλικίας πια και δεν μου είναι εύκολη η αλλαγή. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πιθανώς δεν θα υπερισχύσουν στο μέλλον και ότι καθόλου δεν κινδυνεύει η ελληνική γλώσσα από αυτά, όσο κινδυνεύει από την καταφανή άγνοια που υπάρχει λόγω της μη αποτελεσματικής διδαχής της. Για του λόγου το αληθές σας “αποστέλλω” και πάλι στους δύο λόγους του Κου Ζολώτα που είναι ελληνικά σε greeklish, αλλά και στο κείμενο της εισαγωγής αυτού του άρθρου. Μακάρι να είχαμε τέτοια γνώση της ελληνικής σαν λαός κι ας γράφαμε σε greeklish.
Κακά τα ψέματα, αν οι νέοι μας δεν μαθαίνουν ελληνικά, δεν είναι τα greeklish που θα φέρουν την καταστροφή. Για άλλοι μια φορά είμαστε εμείς οι ίδιοι που επιτρέπουμε το κακό με την αδιαφορία και την αδράνειά μας, για να μην πω με τη μακάρια βόλεψή μας και την ελπίδα ότι κάποιος άλλος θα έλθει να βάλει τα πράγματα στη θέση του.
Και για την ιστορία, προς όλους αυτούς τους «αρχαιολάτρες» που κόπτονται περί πολυτονικού και «καθαρότητας» της γλώσσας θα τους θυμίσω ότι το πολυτονικό και τα πεζά γράμματα πρωτοεμφανίζονται στο Βυζάντιο, ενώ οι αρχαίοι ημών πρόγονοι ιδέαν δεν είχαν περί αυτών ή περί κενών μεταξύ λέξεων και σημείων στίξεως. Τα αυθεντικά αρχαία ελληνικά είχαν μόνο κεφαλαία, γράφονταν συνεχόμενα χωρίς κενά μεταξύ των λέξεων και χωρίς σημεία στίξεως που ήταν άγνωστα πράγματα.
Όσον αφορά την προφορά, οι αρχαίοι πρόφεραν διαφορετικά, το μακρό «ω» από το βραχύ «ο», το μακρό «η» από το βραχύ «ι» και πάει λέγοντας. Η προσπάθεια απόδοσης των αρχαίων με τη νεοελληνική προφορά και γραφή πολυτονική και πεζοκεφαλαία, είναι τουλάχιστον μπάσταρδη.
Η σημασία και αξία όμως του πολυτονικού και των αρχαίων, ακόμη κι έτσι, θα συζητηθούν παρακάτω.
Ελληνικά και δυσλεξία
Όταν ο πάλαι ποτέ αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος είχε πει ότι από τότε που καταργήθηκε το πολυτονικό και η καθαρεύουσα στο Δημοτικό γεμίσαμε με δυσλεκτικά παιδιά, όλοι οι «δήθεν γνώστες των πάντων» τον περιγέλασαν.
Σήμερα είναι πια μια αλήθεια που όλο και περισσότερο αγκαλιάζεται από την επιστημονική κοινότητα ότι η εκμάθηση της Αρχαίας Ελληνικής, εκτός από μέσο διατήρησης της γλωσσικής παράδοσης, αποτελεί όπλο κατά της δυσλεξίας και άλλων μαθησιακών δυσκολιών, φαινόμενα που κάνουν έντονα την εμφάνισή τους τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τα συμπεράσματα τριετούς έρευνας του Ανοικτού Ψυχοθεραπευτικού Κέντρου και του Ινστιτούτου Διαγνωστικής Ψυχολογίας.
Τα παιδιά που διδάσκονται μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών αποκτούν σημαντικό πλεονέκτημα, έναντι αυτών που δεν παρακολουθούν, στην αντιγραφή σχημάτων, διάκριση γραφημάτων, μνήμη σχημάτων και εικόνων καθώς και στη δοκιμασία συναρμολόγησης αντικειμένων, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας.
Θέλω να προσέξετε αυτή την παράγραφο που τόνισα γιατί έχει σχέση με το κύριο θέμα μας: «Ελληνική γλώσσα και τεχνολογία» και θα αναφερθούμε πιο κάτω.
H εκμάθηση της ιστορικής ορθογραφίας, όπως αποδεικνύουν τα ευρήματα της μελέτης, συμβάλλει στη βελτίωση της ψυχο-εκπαιδευτικής ανάπτυξης του παιδιού σε καίριους τομείς, όπως είναι οι αντιληπτικές και οπτικές ικανότητες, λειτουργίες που συνδέονται άμεσα με την εμφάνιση της δυσλεξίας. H έρευνα πραγματοποιήθηκε σε 50 (αγόρια και κορίτσια) παιδιά ηλικίας 6 έως 9 ετών, τα οποία φοιτούσαν σε δημόσια σχολεία της Αττικής και ανήκαν σε οικογένειες με κοινό μορφωτικό και οικονομικό επίπεδο, ενώ παρακολουθούσαν παρόμοιες εξωσχολικές δραστηριότητες. Οι δύο ομάδες ήταν απόλυτα «συμβατές» μεταξύ τους, με μοναδική διαφορά ότι η μία παρακολουθούσε δύο ώρες εβδομαδιαίως μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών. Τα παιδιά αξιολογήθηκαν πριν από την έναρξη του σχολικού έτους και μετά την ολοκλήρωσή του, και τα αποτελέσματα ήταν τα προαναφερόμενα.
Αξίζει, τέλος, να σημειωθεί ότι μετά την κατάργηση του πολυτονικού συστήματος, που δεν συνοδεύτηκε από καμία απολύτως επιστημονική μελέτη, καταγράφηκε μεγάλη αύξηση κρουσμάτων μαθησιακών διαταραχών.
Η προσωπική μου μαρτυρία είναι ότι υπήρξα δυσλεκτικός σε μια εποχή που η δυσλεξία ήταν άγνωστος όρος. Λόγω του ότι μεγάλωσα σε μια εποχή όπου από το δημοτικό διδασκόταν το πολυτονικό και η καθαρεύουσα (σχεδόν αρχαΐζουσα πολλές φορές), η δυσλεξία μου θεραπεύτηκε χωρίς να κάνω κάτι παραπάνω από τα μαθήματα του σχολείου. Ήμουν πια 22 χρονών στη σχολή όταν πρωτοδιάβασα για τη δυσλεξία και από τα συμπτώματά της και τα τεστ που έκανα ανακάλυψα ότι ήμουν δυσλεξικός.
Παρεμπιπτόντως η δυσλεξία δεν είναι ασθένεια του εγκεφάλου, αλλά διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων και πάμπολλες φορές οι άνθρωποι αυτοί είναι ιδιοφυΐες. Δύο παραδείγματα διάσημων δυσλεξικών που όμως κατόρθωσαν και νίκησαν τα κατά και χρησιμοποίησαν τα υπέρ είναι ο Αϊνστάιν και ο Μπιλ Γκέιτς.
Αρχίζετε να καταλαβαίνετε άραγε τη σχέση της ελληνικής γλώσσας, όχι απλά με την τεχνολογία, αλλά γενικότερα με την λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου;
Ελληνική γλώσσα και τεχνολογία
Και ερχόμαστε στο φλέγον θέμα που έχει να κάνει με τη σχέση και την επίδραση της ελληνικής στην τεχνολογία. Αφού όμως θέσαμε τις βάσεις για να βάλουμε το θέμα όσο γίνεται περισσότερο στην ορθή του βάση.
Όπως έδειξαν και οι έρευνες περί δυσλεξίας, η ορθή εκμάθηση της ελληνικής και δη της αρχαίας βοηθά τον εγκέφαλο «στην αντιγραφή σχημάτων, διάκριση γραφημάτων, μνήμη σχημάτων και εικόνων καθώς και στη δοκιμασία συναρμολόγησης αντικειμένων», όπως είπαμε πιο πάνω, πράγματα που έχουν ξεκάθαρη και απόλυτη σχέση με την τεχνολογία.
Το θέμα δεν είναι αν η ελληνική γλώσσα μπορεί να «δαμάσει» τους υπολογιστές γιατί η γλώσσα μηχανής των υπολογιστών και οι διάφορες γλώσσες προγραμματισμού είναι εντελώς “ηλίθιες”. Ένας υπολογιστής θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την ελληνική (και οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη) γλώσσα, μόνο αν ήταν άνθρωπος. Δηλαδή μόνο αν θα είχαμε φτάσει στη δημιουργία της αληθινά ανεξάρτητης Τεχνητής Νοημοσύνης, κάτι για την ώρα ανέφικτο.
Η ελληνική γλώσσα παράγει όμως εξυπνότερους ανθρώπους και όχι μόνον όσον αφορά την τεχνολογία, αλλά και τις επιστήμες και τις τέχνες και τα πάντα. Είναι η δομή της τέτοια που δημιουργεί στον ανθρώπινο εγκέφαλο νέες δομές και ατραπούς – κάτι σαν καινούριες καλωδιώσεις – που με τη σειρά τους θα βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση του σύμπαντος, της επιστήμης και της τεχνολογίας.
Σε επιστολή του σε εφημερίδα και υπό τον τίτλο «Τα Αρχαία Ελληνικά και ο εγκέφαλος», ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών και μέλος του Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας κ. Σταύρος Παπαμαρινόπουλος αναφέρεται στη θεωρία του καθηγητή Eric Havelock, σύμφωνα με την οποία το αρχαίο ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του.
Τα αποτελέσματα που υποστηρίζουν τη θεωρία του Havelock είναι τα εξής:
Η περιοχή Broka, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο λόγω του ελληνικού αλφαβήτου, διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε ριζικώς.
Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στη λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μια ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου, από την οποία προέκυψε η η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών δια της λειτουργίας του θεάτρου. Στη συνέχεια ο κ. Παπαμαρινόπουλος αναφέρεται σε πειράματα που απέδειξαν ότι με τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών επιταχύνονται οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης. Κάτι ακόμη εδώ: για τους αρχαίους Έλληνες ο καλλιτέχνης (ηθοποιός, ποιητής, μουσικός, γλύπτης κλπ) και ο καλός τεχνίτης (αρχιτέκτονας, χτίστης, παπουτσής, ή μαραγκός) ήσαν ένα και το αυτό: ήσαν καλοί στην τέχνη τους – κάτι που αρχαίοι δεν το ξεχώριζαν όπως βλακωδώς κάνουμε εμείς σήμερα.
Κάποιος είπε: «Αν δουλεύεις με το μυαλό, είσαι λόγιος, αν δουλεύεις με τα χέρια, τεχνίτης κι αν και με τα δύο, καλλιτέχνης». Αυτού του είδους η ολοκλήρωση έρχεται – είμαι πεπεισμένος – σε ανθρώπους που γνωρίζουν όσο γίνεται πιο άρτια την ελληνική.
Μην ξεχνάμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν μόνο φιλοσοφία, αλλά και τεχνολογία και τέχνες και επιστήμες. Οι Παρθενώνες δεν φτιάχτηκαν με φιλοσοφίες, αλλά με τεχνολογία. Τα αρχαία θέατρα δεν απέκτησαν την θαυμαστή και μέχρι σήμερα αδύνατον να αναπαραχθεί ακουστική τους με λόγια, αλλά με βαθιά γνώση της επιστήμης της φυσικής και της τεχνολογικής εφαρμογής της.
Διαβάστε επίσης: iOS 10 – Ανακαλύψτε τα «απαρατήρητα» top χαρακτηριστικά του λειτουργικού
Και είναι πολλά ακόμη που δυστυχώς χάθηκαν στο διάβα των αιώνων. Οι μηχανές του Ήρωνα, οι εφευρέσεις του Αρχιμήδη, ο υπολογιστής των Αντικυθήρων, οι θέσεις των αρχαίων μαντείων και ιερών σε ισόπλευρα τρίγωνα ανά την Ελλάδα (πώς υπολογίστηκαν για ένα λαό που «δεν είχε τεχνολογία») και άλλα πολλά «ων ουκ έστι αριθμός». Πηγαίνετε στη Σάμο να δείτε το αρχαίο υδραγωγείο. Ούτε σήμερα δεν μπορούμε να φτιάξουμε την τρύπα στο βουνό με τέτοια ακρίβεια.
Η ελληνική γλώσσα δεν παράγει τεχνολογία αυτή καθεαυτή, παράγει ανθρώπους που θα δημιουργήσουν, επιστήμη, τεχνολογία, φιλοσοφία, τέχνη. Και αυτή είναι η αιώνια αξία και δύναμή της. Και αυτός είναι ο λόγος που δεν πρέπει να ξεχαστεί. Και αυτές είναι οι αιτίες που πρέπει όλοι να την μαθαίνουμε από παιδιά.
Ποιος ξέρει, ίσως είναι η μόνη ελπίδα ο λαός μας να γίνει από «εξυπνάκιας», αληθινά έξυπνος μέσω της εκμάθησής της. Και κάτι ακόμη…
«Έλληνες εισίν οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες» ή απλά, «Έλληνας δεν γεννιέσαι, γίνεσαι!»
από Elichord
